Muzyczne Dinozaury

Wyskoczyłem!

szbe pisze: ↑09.10.2024, 17:49 Niezły odjazd ta płyta. Włączam kolejny raz i mnie zaskakuje. Nie wiem czy mi się podoba, zaskakuje!

Mam identycznie. Nie wiem czy na półkę, ale ciągle mnie do niej coś przyciąga.

esforty pisze: ↑09.10.2024, 18:20
Tak czy inaczej, obok tegorocznej Patricii Brennan , Geordie Greep to moi tegoroczni faworyci, tymczasem.

Ciekawe czy na podium wskoczy takie wydawnictwo…;)

https://www.bluenote.com/mccoy-tyner-jo ... -at-slugs/

W kamień.

esforty pisze: ↑05.10.2024, 17:21 Incognito w odsłonie agresywniejszej.

Kumpel (perkusista), z którym słuchałem dziś tej płyty użył identycznego porównania

Norma Winstone – Somewhere Called Home - bardzo dobry album Normy, oczywiście z Johnem Taylorem w składzie.
Miroslav Vitous – Emergence - solowa płyta czeskiego wirtuoza kontraasu. Nie ma nudy.
Egberto Gismonti Group – Infância - stosunkowo późna, ale nadal bardzo dobra płyta Edgberto.
Steve Tibbetts – Northern Song - ambient. new age, minimalism.
Don Cherry, Dewey Redman, Charlie Haden, Ed Blackwell - Old And New Dreams - to jeden z tych albumów ECM, na który nosem nie powinni kręcić nawet ci, dla których ECM to nudy i ciągle to samo.
Chick Corea & Gary Burton - In Concert, Zürich, October 28, 1979 - duet Corea & Burton miewał wprawdzie wyższe loty, ale i do tego slbumu lubię wracać.
Keith Jarrett, Gary Peacock, Jack DeJohnette – Standards, Vol. 2 - no i wreszcie mam komplet z tej sesji (Vol. 1, Vol. 2 i Changes)
Piotr Figiel Ensemble - Gdzieś, kiedyś...Somewhere, Sometime... - pomału przestawałem wierzyć, że uda mi się to kiedyś znależć w ludzkiej cenie.
Funk Factory - Funk Factory - czyli polish funk (Urbaniak, Dudziak, Gulgowski, Kafka) z bardzo mocnym wsparciem kolegów z USA (Steve Gadd, Anthony Jackson, Tony Levin, John Abercrombie i inni)
Tony Burkill – Work Money Death - rekomendowałem tę płytę już jakiś czas temu. Kapitalna rzecz z okolic spiritual jazzu.
Hawkwind - Space Ritual - czyli jeden z pierwszych stonerów
The Isley Brothers - Harvest for the World - solidny album braci Isley. Za 3 dychy żał było nie wziąć.
Mildlife - Chorus - rekomendowałem już tę formację jak i ich ostatnią płytę jakiś czas temu
The Dave Brubeck Quartet – At Carnegie Hall - w ostatnim czasie coraz częściej wracam do Brubecka. CD pójdzie do ludzi.
James Taylor – Mud Slide Slim And The Blue Horizon - mam już Sweet Baby James, więc nie wypada mieć obok również tego klasyka
Steely Dan – The Royal Scam - niby tak blisko Aja, a jednak jeszcze tak daleko...
Steely Dan - Can't Buy A Thrill - wprawdzie wolę dużo bardziej te późniejsze płyty, ale taki otwieracz jak tu i tak zamyka usta wszelkiej krytyce.
Tears For Fears – The Hurting - myślałem, że Tears For Rears to dla mnie już trochę melodia przeszłości, ale niedawno u dobrego znajomego zagrali z płyty i iskra zapłonęła na nowo
Matthew Dear - Black City - rekomendowałem niedawno artystę i ten krążek w innym miejscu.
Air - Premiers Symptomes - przepiękna płyta, szkoda że mała i krótka.
Jon And Vangelis – The Friends Of Mr Cairo - uzupełnienie luki w kolekcji.
Idris Ackamoor & The Pyramids - Shaman! + Idris Ackamoor, The Pyramids - Afro Futuristic - Idris ma ostatnio swoje 5 minut u mnie. Rozsmakowałem się w jego płytach na nowo.
Taste Of Honey - Taste Of Honey - płyta, która porywała do tańca 40 lat temu i która równie skutecznie robi to także dziś.
Tomasz Szukalski - Tina Kamila - czasem zawartość cukru w tej muzyce aż wywołuje bół zębów, ale jak to jest zaaranżowane i zagrane!
Stanley Clarke - Stanley Clarke - Stanley najlepiej wypada jednak u innych, ale czasem mam ochotę na sytuację stanleyocentryczną
Skalpel - Big Band Live - ciągle nie mogę wyjść z zachwytu nad tym albumem. A już niedługo usłyszę go na żywo.
Grace Jones - Nightclubbing - taniecznie, elegancko i z gracją.
Aretha Franklin - Lady Soul - stare amerykańskie wydanie, które czekało sobie cierpliwie w małym, gliwickim komisie (na mnie?)
Astrud Gilberto / Walter Wanderley - A Certain Smile A Certain Sadness - dla Wanderleya i Gilberto miejsce u mnie na półce znajdzie się zawsze
Sting - ...Nothing Like The Sun - goście często pytają mnie o ten album. Vox populi, vox dei
Miles Davis - Nefertiti - każdy zna, każdy lubi
Portishead - Roseland NYC Live - wydanie na 25 lecie powstania płyty. Dla mnie to jeden z pomników lat 90.
Jerry Cantrell - Degradation Trip Volumes 1 & 2 - poziom zagęsczenia dobrych i bardzo dobrych riffów zapiera dech w piersiach. Z tych 4 krążków możnaby spokojnie zmontować dwie bardzo dobre lub 4 dobre płyty Alice in Chains.
Jamie Branch - Fly or Die, Fly or Die, Fly or Die (World War) - jedna z ważniejszych dla mnie płyt ostatnich lat.

The Brand New Heavies - Shibuya 357 (Live in Tokyo 1992) (2021)


Wydany kilka lat temu archiwalny koncert formacji z jej złotego okresu. Bardzo dobra jakość dźwięku i cenna pamiątka z historii tej grupy. Bardzo przyjemna rozgrzewka na sobotę, przed płytami o nieco większym kalibrze.
https://youtu.be/Fo27fL131tQ?si=qHU_20jOLh2QBR6U

crescent pisze: ↑03.10.2024, 12:21 Suche nazwy nieznanych wykonawców nic nie wnoszą. Zatem proszę o wskazówki, tropy, genres, no i czy w ogóle warto?

Mandrill - są raczej bardziej znani niż nieznani, nawet na naszym forum. Bardzo dobra mieszanka funku, psychodelii, jazz-rocka. 5 pierwszych płyt bdb, 3 kolejne przyzwoite.

Divlje Jagode - przyzwoity hard rock, dla większości ex-Jugosławian raczej kanon.

crescent pisze: ↑03.10.2024, 13:37

Maciek pisze: ↑03.10.2024, 11:45 Szkoda, że z kablem
Polecisz coś bezprzewodowego w budżetowym przedziale?

Obadaj Marshall Major II (wireless/wired). Użytkuję już ze 3 lata. Polecam.

Nie produkują już ich chyba, ale np. https://www.olx.pl/d/oferta/sluchawki-m ... 26nE4.html

Mam je, ale po około 3 latach już ledwo dyszą (używałem ich bardzo, bardzo intensywnie). Byłem, a właściwie nadal jestem z nich zadowolony, ale chcę spróbować jakiegoś innego modelu.

Bednaar pisze: ↑03.10.2024, 09:31
https://www.martechgroup.com.pl/sluchaw ... -IQAvD_BwE

Szkoda, że z kablem
Polecisz coś bezprzewodowego w budżetowym przedziale?

Heartbreaker pisze: ↑29.09.2024, 13:40

Monstrualny Talerz pisze: ↑28.09.2024, 21:32 Chciałbym jeszcze kiedyś obadać Kula Shaker, intrygowała mnie ta płyta nawet w czasie jak wyszła, a chyba nigdy nie słuchałem, albo nie pamiętam.

Mam dwie płyty K i Pilgrims Progress i w takiej kolejności polecam.

Obie płyty warte uwagi, szczególnie K, do której bardzo lubię wracać. Później stracili już ten naturalny luz - odnoszę wrażenie, że na kolejnych albumach próbowali skopiować atmosferę tych dwóch pierwszych, ale zabrakło tam już tego spontanicznego czynnika. Ale K umieściłbym na pewno w swoim top 100 lat 90. i to niekoniecznie pod sam koniec zestawienia.

Maciek pisze: ↑17.03.2024, 16:29 Nick Cave & The Bad Seeds zagrają w tym roku w Łodzi (10.10.2024) i Krakowie (11.10.2024),

Nie wiem czy wszyscy zainteresowani wiedzą, ale w składzie na tej trasie mamy jedną ciekawą zmianę/zastępstwo - na basie zagra Colin Greenwood.

esforty pisze: ↑26.09.2024, 15:09
Ale rozumiem, że melodyjność Joshua Tree, może być silnym afrodyzjakiem. Sam też ulegam owej, tyle że dzisiaj, jeśli już trafia do odtwarzacza, pomijam trzy pierwsze numery (zajechane przez stacje radiowe).

Czwarty utwór na płycie, to jednocześnie jej najjaśniejszy punkt.

Tak jest!
Poszczególne strony płyt są oznaczone:
F – Pray Frankie Pray
G – Say Frankie Say
T – Stay Frankie Stay
H – Stay Frankie Play

36 p. - B.J.;
20 p. - crescent;
15 p. - Hajduk;
13 p. - alternativepop;
11 p. - Leptir;
8 p. - Crazy, gharvelt, esforty;
5 p. - Białystok, Maciek;
3 p. - zbyszek_b, Heartbreaker;
2 p. - WOJTEKK;
1 p. - Piotr, sequencer.

Dziękuję!

Zagadka:
Pewien podwójny album z lat 80. cechuje się m.in tym, że jego poszczególne strony są oznaczone literami (każda strona inną) i nie są to litery A, B, C, D. O ile na płycie pierwszej są to dwie litery, które występują w alfabecie obok siebie, o tyle na płycie drugiej brak już takiej zależności. Mam na myśli jeden konkretny album, punkt otrzyma ten, kto poda jego tytuł.

A do tego ocena 11/10 za produkcję.
Najlepiej brzmiąca płyta w moim domu.