Muzyczne Dinozaury

WOJTEKK pisze:Pat Metheny Group - American Garage jest z 1980 roku. To chyba trzeba usunąć.

W moim wydaniu widnieje rok 1979 (na CD oraz w książeczce)

Myślałem, że ja jestem pechowcem, ale zmieniłem zdanie, jak zobaczyłem, że Morly'emu żadna płyta nie wszeła nawet do trzydziechy
Szacun!

Dzięki, Andrzeju!

Aż chce się cytować oszukanego "Cygana"

No to została mi już tylko jedna płyta (z pierwszej dychy), na którą głosowałem (jako do pierwszej dychy)

MirekK pisze:Bubu w pierwszej 20-ce.. niebywałe.

Wypadek prze pracy
Ważniejsze, że inna - Bu-bu-bu-sh, Kate też w dwudziestce!

Pat w pierwszej dwudziestce!

Andrzej pisze:
A cóż to jest: SHREEVE MARK / REDSHIFT turning towards us?

To chyba najnowsza produkcja grupy. Tak przynajmniej wyczytałem (przelotem) na el-forum.

Andrzej pisze: "Za chwilę dalszy ciąg programu" (...) "wybór"

Jakiś czas temu informacja o wydaniu ZCDCP bardzo mnie ucieszyła, jednak po doczytaniu, że chodzi o "wybór" urok prysł. Z jednej strony nie ma co wybrzydzać, bo dobrze, że jest jakikolwiek ruch w tym temacie, jednak na coś takiego jednak się nie skuszę - toż to materiały sieciowodostępne zawierają dużo, dużo więcej materiału, a samo pocięcie programu nie jest najlepszym pomysłem. Jest jednak światełko w tunelu i miejmy nadzieję, że i w tym wypadku dojdzie do tradycyjnego chłytu marketingowego (jak było chociażby z Monty Pythonem) - najpierw wybór i inne składanki, później wersja podstawowa, sprzedawana w częściach (pełnych lub gazetowych), następnie kompletny boks, a na koniec boks z dodatkami. Wiadomo przecież, że większość fanów i tak będzie kupowała wszystko po kolei

W Generatorze w dziale promocje można znaleźć sporo dobrych płyt, w jeszcze lepszych cenach. Na ten przykład, sporo Redshiftow zeszło poniżej 50 zł (co - jak część z was pewnie wie, jest naprawdę okazją). Niestety mojego ulubionego "Halo" w ogóle brak.

Mam podobne postanowienie adwentowe co Jakuz, więc w ramach ostatnich grudniowych podrygów:

Chick Corea - Return To Forever - no i wreszcie mam "La Fiestę" na zawołanie.

Tangerine Dream - Poland - zwlekałem z zakupem na Allegro od lat kilku, czekając na okazję, aż tu nagle w MM samo się przeceniło na 19,99 zł.

The Cure - 4:13 - płytę przed zakupem zdążyłem osłuchać do tego stopnia, że "zlała się" (in plus) już ona w moim przekonaniu z całą wcześniejszą dyskografią zespołu. Czyli nie odstaje już nic a nic od reszty - tak samo jaj jej wydanie w polskiej cenie. Cena niska, a wydanie ładne, pełnowartościowe - chyba wreszcie przestanę unikać tych wydań (ostatni Knopfler już chodzi po 19-22 zł )

SBB - Live in Neckargemund 1978 - chyba dobrze pamiętam, że nie tylko ja trafiłem na połamane (w środku!) pudełko?

Pete Namlook & Klaus Schulze - The Dark Side of the Moog 8 - uzupełniłem lukę między 7 a 9, a przy okazji skompletowałem, moim zdaniem, najlepszą trylogię tej serii.

Tomasz Zawadziński - Follow Me oraz Brunette Models - Last Poem - płyty numer 6 i 7 wypuszczone przez Generator, który swymi wydawnictwami, zarówno pod względem treści i formy odwala kawał dobrej roboty. Te płyty można śmiało kupować w ciemno - po pierwsze należy wspierać polską el-muzykę (która jest często na naprawdę światowym poziomie), a po drugie, wśród 7 wydanych do tej pory płyt, najsłabszą okręśliłbym jako "dobra z plusem". No i ciekawy paradoks - to jedne z niewielu tłoczonych płyt z polską klasyką el-muzyki, które można kupić u nas lub i nie u nas.

O koncercie Klausa i Lisy postaram się napisać kilka słów niebawem, natomiast póki co chciałbym zwrócić waszą uwagę na wydawnictwo:

Klaus Schulze & Lisa Gerrard - Rheingold




dostępne w 3 wersjach: 2CD, 2DVD, 2CD+2DVD - i to ostatnie jest chyba warte szczególnej uwagi, chociażby ze względu na różną zawartość obu nośników:

CD1
Alberich
Loreley
CD2
Wotan
Wellgunde
Nothung
Nibelungen (bonus-track)

DVD1 - DD5.1
Alberich 24:56
Loreley 39:35
Wotan 10:03
Wellgunde 14:56
Nothung 11:20
DVD2
Documentary: The Real World of Klaus Schulze ca. 65 Min.
Interview: A conversation with Steven Wilson and Klaus Schulze ca. 55 Min.

Warto dodać, że na koncertach Klausa i Lisy prezentowany jest w większości nowy, improwizowany materiał i nie może być tu mowy o nudzie (pojawiającej się mimo wszystko na ich podwójnym CD). W stolicy improwizowane, solowe partie Klausa (ot chociażby jak ta pierwsza, trwająca 25-30 minut ) były żywcem wyjęte z lat 70., a mówią, że koncert w Loreley był lepszy niż ten warszawski.

Cure pisze:McLaughlina i Corei i ich Five Peace Band

Dorzucę może kilka słów na temat koncertu od siebie.
Całość - podobnie jak u Cure'a - wywołała u mnie (niestety) mieszane uczucia. Przyznam, że liczyłem, iż 90% grania będzie utrzymane w jazz-rockowym klimacie, choć jednocześnie przyznaję, że brałem pod uwagę ewentualność, w której ze względu na lekko zaawansowany wiek trzonu zespołu, nie będzie zarzynania jak, dajmy na to, 30 lat temu (np. na płytach - nie w samej Hali Ludowej). O klasycznej połowie koncertu nie będę pisał, bo to, że trochę się na niej nudziłem, nie może oznaczać, że była słaba. Pozostałe utwory były wyśmienite. John wymiatał na gitarze aż miło - fakt, podobną solówkę do tej, którą gra od lat wielu, ale nadal robiącą spore wrażenie. Chick - jak tylko przesiadał się z fortepianu na parapety - od razu wypuszczał spod palców stado mrówek atakujących grzbiety zebranej na widowni gawiedzi, choć od niego oczekiwałem najwięcej i największy niedosyt pozostał - nawet nie dlatego, że nie zagrał La Fiesty czy Spain, ale dlatego że prawdziwych killerskich solówek miał naprawdę niewiele. Największe wrażenie zrobiła na mnie jednak sekcja rytmiczna - Christian McBride, wiadomo - sprawdzony przez Pata, więc tu zaskoczenia nie było, ale to co wyczyniał Vinnie Colaiuta zaskakiwać już mogło. To on był vinny całego tego zamieszania - na swym zestawie perkusyjnym nabijał drobno i gęsto jak na dobrego jazz-rockowca przystało, a może i lepiej. Śmiem twierdzić, że momentami unosił się nad nim duch Cobhama. Najsłabiej z całego towarzystwa wypadł w moich uszach Kenny Garrett - owszem, momenty miał całkiem całkiem, ale ogólnie wypadł, moim zdaniem, zbyt słodko.
Podsumuwując - wyszło po 12 zł za jednego muzyka, więc nie narzekam

Warto dodać, że po koncercie doszło do małego spotkania - nowych i starych forumowiczów (Cure - miło było poznać ). Spotkanie, jak to zwykle w takich sytuacjach bywa - było doskonałym zwieńczeniem wieczoru. Dodam jeszcze tylko, że afterparty odbyło się m.in w czeskim raju, w którym do znakomitego piwa puszczają m.in - i tu uwaga, uwaga - Wishbone Ash czy Jethro Tull.

Ależ to będzie piękny rok! Debiuty Dire Straits i Kate Bush, Chuck "Play it Again" Mangione i kilka innych ładnych melodii. Pomału zaczyna dochodzić do głosu muzyka lekka i piękna. Pora, by Dawidy rozprawiły się z Goliatami*

Poproszę o dodanie:

Seifert, Zbigniew - Kilimanjaro**
Ursiny, Dezo - Pevnina Detstva

*Nie dotyczy Klausa S.
**Proponuję potraktować vol. 1 i vol. 2 jako jeden album.

jaclaw pisze:1990 Roger Waters The Wall Live in Berlin

poszukuje zapisu prezentowanego w tv kultura w styczniu br

Nie wiem czy sprawa jeszcze aktualna, ale kilka dni temu robiłem porządek na dysku nagrywarki i okazało się, że jednak się mi to ostało. Nie pamiętam czy styczeń, ale na pewno z TVP Kultura. Jak coś, to chętnie nagram (żeby nie napisać "przegram" ).