Muzyczne Dinozaury

Black Uhuru

Mało kto pamięta, że Quincy zaczynał jako trębacz, muzyk jazzowy. Grał w orkiestrze Lionela Hamptona, był także członkiem i kierownikiem muzycznym w grupie Dizzy Gillespie'ego. Grał też w zespole młodego Elvisa Presleya. Jego życie to naprawdę historia muzyki amerykańskiej drugiej połowy XX wieku.

Zgadzam się, że nowa płyta The Cure jest zaskakująco dobra. Ja powiedziałbym, że to ich najlepszy album po "Wish" - który zresztą podoba mi się bardziej niż okrzyczany "Disintegration".

03.11.80 w Monachium w Circus Krone, Weather Report, "Night Passage".

O, a teraz idealnie.

44 p. - B.J.;
24 p. - crescent;
15 p. - Hajduk;
14 p. - alternativepop;
12 p. - Leptir
11 p. - Crazy;
8 p. - gharvelt, esforty;
7 p. - Maciek;
5 p. - Białystok, Heartbreaker;
3 p. - zbyszek_b;
2 p. - WOJTEKK;
1 p. - Piotr, sequencer, Weteran1956, Włodek, Clive Codringher, PodmiotLiryczny.

Tak miało być, inaczej nikt by nie potraktował poważnie.

Nie - odpowiedź (część odpowiedzi) znajduje się dosłownie na zdjęciu.

To po kobaiańsku. Dziękuję.

To ja poproszę o tytuł utworu, imię i nazwisko artysty, który go napisał oraz tytuł płyty, na której po raz pierwszy się ukazał. Ponieważ takich utworów może być więcej - to chodzi o muzyka, który wielokrotnie był na naszym forum wspominany, a ostatni raz całkiem niedawno. Wygrywa ten, kto poda poprawnie wszystkie dane (tytuł utworu, dane wykonawcy, tytuł płyty), bądź ten, który poda ostatnią, brakującą informację.

Mimo to strzelę: Stella Vander

Obrazka u mnie nie widać...

crescent pisze: ↑18.10.2024, 16:49 Jest również personalny łącznik pomiędzy Sylvianem a Wilsonem -> Richard Barbieri - twórca klimatów - grający w Japan, Rain Tree Crow, a później w Porcupine Tree.

Co ciekawe, jak się dobrze wsłuchać, to często Barbieri powtarza w Porcupine Tree te same zagrywki/brzmienia, które grał w Japan.

Inkwizytor pisze: ↑21.10.2024, 17:41 Paul Di'Anno

Przyznam, że zawsze było mi bliżej do Iron Maiden z Paulem Di'Anno za mikrofonem, niż do tego z Bruce'em Dickinsonem (choć "Number of the Beast" lubię). A mało kto pamięta, że DiAnno wystąpił też na płycie naszego Turbo.
Ja wolę go pamiętać jednak takiego:

https://www.youtube.com/watch?v=t5jaRipA5_M

Mad Hatter - Chick Corea

Stina w ogóle zasługuje na zainteresowanie. Warto posłuchać jej płyt - bardzo np. lubię And She Closed Her Eyes z 1994.

To jeszcze pozwolę sobie dorzucić:

Slope - album brata Sylviana, perkusisty Steve'a Jansena. Rzecz moim zdaniem bardzo ciekawa - w kilku utworach pojawia się Sylvian, ale mamy tu też wielu innych gości, m.in. Anję Garbarek czy Theo Travisa. Jest w tym duch Sylviana, ale też i coś więcej, słychać, że Jansen ma swoją własną, oryginalną wizję artystyczną.

Snow Borne Sorrow Nine Horses - formalnie kolaboracja Sylviana z Jansenem i niemieckim elektronikiem Burntem Friedmanem, ale mamy tu wielu zaproszonych gości, m.in. trębacz Arve Henriksen, Ryuichi Sakamoto czy Stina Nordenstam (miłośnicy Vangelisa mogą ją pamiętać z pięknego utworu Ask the Mountains z płyty Voices). Album moim zdaniem wielce sylvianowski w duchu i spokojnie mógłby być uznany za wartościowy dodatek do jego dyskografii.