Muzyczne Dinozaury

By niepotrzebnie nie blokować. Pewien znakomity i bardzo znany ( lubiany też ) muzyk często na koncertach był ( i czasami nadal od czasu do czasu jest ) przedstawiany przez swego kolegę z zespołu - "...The Desire of Nations...". O kogo chodzi i kto go tak zapowiada ?.

Dixie Dregs - Bring`em Back Alive z 1992 r. Pewien znajomy z zagranicznego forum mi to polecił i z miejsca odleciałem. Super granie, jazz, rock, pewna popowa chwytliwość, blues i szczypta country czy bluesgras. Cały zespół gra jak natchniony z wielkim luzem kompozycje, w których aż roi się od skomplikowanych partii, zmian metrum, tempa, tonacji i dynamiki. Kto tego nie zna to niech posłucha i sam wyrobi sobie opinię. A Morse potwierdza swoją klasę jak najwybitniejszy gitarzysta swego pokolenia.

Naprawdę dobrej jakości bootleg Al Di Meoli znajdziesz tu:


http://live-bootleg.blogspot.com/2007/1 ... ceway.html

Dziś jest Sylwester, więc niech to będzie i z racji tej okazji i w formie żartu dla fanów King Crimson :

http://www.youtube.com/watch?v=_F5QcxNV ... re=related


Swego czasu dałbym głowę, że to śpiewa Chris De Burgh...a i zdaje się, że Downes gra na klawiszach. A więc - all in the family.

Jak to człek uparty : The Acoustic Adrian Belew -

http://www.progarchives.com/album.asp?id=8483

Z tego co pamiętam i co ja słyszę na tym nagraniu to Skrzek krzyczy - Grześ ... itd...a nie "Cześć". Na pewno chodziło o ich wielkiego przyjaciela, druha i technicznego - Grzesia Manieckiego. Podobno takie urocze teksty w połowie lat 70 na koncertach SBB były na porządku dziennym. Tak na marginesie dziwiłem się dlaczego w książce o SBB nie było w ogóle z nim wywiadów.
Ja do prostaków raczej ( mam nadzieje ) się nie zaliczam, lecz mnie za każdym razem zwyczajnie śmieszą te "few rude polish worlds". Nie zapomnę jaką zrobiłem minę i jak parsknąłem śmiechem jak usłyszałem to po raz pierwszy. Podobnie reagują inni moi znajomi, którzy słuchają tej płyty. Trochę luzu. .

Mój znajomy, który gdzieś koło jesieni 75 był na ich koncercie bodajże w Toruniu wspominał, że i tam Skrzek nie przebierał w słowach jak mikrofony nie działały, czy prąd go posłał na deski.

Właśnie tak, albo pełne Memento z towarzyszeniem orkiestry. Bo Figo-Fago raczej sobie nie wyobrażam.

Ciekawe czy w nadchodzącym roku dojdzie do skutku wspólny projekt SBB i orkiestry Zbigniewa Preisnera. Gdyby się udało, to byłaby jeszcze większa sensacja niż Skała. Można powiedzieć - nareszcie !, największy progresywny zespół wraz z orkiestrą. Nawet Perfect miał występy z orkiestrą, a SBB jeszcze nie.

Pink Floyd - Live in Boston 13.3.1973 - bootleg i to całkiem niezłej jakości. Swoją drogą nieco już się stęskniłem za koncertowymi Floydami z tego okresu.

Może o : Belew Prints: The Acoustic Adrian Belew, Vol. 2 ?.

Specyficzne instrumentarium - akustyczne gitary i kwartet smyczkowy. Utwór the Beatles też jest.

Czy chodzi może o płytę The Definitive Music Of ?.

Tu jest do niej link i odpowiada podanym kryteriom w zagadce.

http://quidam.pl/ProductPresentationFor ... oleValue=1

Inny wielki przebój lat 60 - to Paint it Black - Stonesów. A specyficzne instrumentarium to ( prawie ) wyłącznie syntezatory.

Dream Theater - Score, Jubileuszowy koncert. A o wersji Turbulence z orkiestrą można pisać książki. Chyba ten utwór zobaczony kiedyś w jednym z Media Marketów na DVD przekonał mnie do tego zespołu.

Mnie trudno po "lekturze" bonusów do DVD ( mam na myśli wywiady z Antymosem i Józkiem ) oprzeć się wrażeniu, iż muzyczny romans z Gaborem może dość szybko się zakończyć, że panowie traktują poczciwego Węgra jak raczej tymczasowego , aczkolwiek sympatycznego, kompana. Mam nadzieję, że się mylę. Ale nuta przeogromnej nostalgii, sentymentu i tęsknoty za Paulem w wypowiedziach obu panów jest wyczuwalna i to mocno. Moim zdaniem to byłby wielki błąd gdyby na The Rock i trasie współpraca się zakończyła. A przecież dla wielu SBB "w końcu ruszyło" i prezentuje się tak jak powinno. Na pewno nie jest to absolutny szczyt możliwości i pułap jaki ten skład może osiągnąć.

Na początku miałem nieodparte wrażenie, iż fani przywitaliby z otwartymi ramionami jakiegokolwiek bębniarza, który zastąpiłby Wertico, byle miał rockowe zacięcie, bez znaczenia czy w istocie byłby od niego lepszy czy nie. Jednak Paula "zmienił" wcale nie byle kto. W tym przypadku bardziej niż o nazwisko chodziło o brzmienie i "uderzenie". A tymi atutami Gabor zjednał sobie wszystkich niemalże od razu. Osobiście nie chciałbym aby potraktowano Nemetha jako sidemana. Ten skład wydaje się być bardziej ''mobilny" od poprzedniego. Odpada ruletka i niepewność, czy Paul dojedzie ze Stanów czy nie. Lub mały kac moralny i nieopisana wdzięczność, że tam czeka na niego wielka sława, większe pieniądze, a u nas gra za jakieś symboliczne sumy, czy z przyjaźni.

Może tak szalenie ciepłe i entuzjastyczne przyjęcie przez fanów tego ułożenia wpłynie wyraźniej na ewentualne decyzje Skrzeka co do dalszej przyszłości SBB. Naturalnie pięknie by było na okrągłą rocznicę - 35 lat zobaczyć wszystkich perkusistów na jednej scenie ....można wręcz popuścić wodze fantazji i pomyśleć, iż mogliby zagrać w trio - Piotrowski, Wertico i Nemeth . Jakiś czas temu widziałem koncert w hołdzie big bandu Buddy Richa i był taki jeden wyjątkowo zapadający w pamięć fragment, gdzie elegancko ( a jakże ) ubrani trzej gentlemani - Steve Gadd, Vinnie Colaiuta i uczeń Richa - Dave Weckl zagrali w trio. A tak na poważniej. Taka rocznica to niezła okazja na coś naprawdę ekstra - koncert wspominkowy z wielką pompą. To już całkiem niedługo. Jeszcze trochę a powiemy, że za rok .

Soft Machine - Backwards. Trudno to upolować, ale warto.

Zmiana nastroju przed Wigilią - Pat Metheny Group - Secret Story Tour Live in New Brunswick - piękny bootleg.