Czego teraz słuchacie?

[Crazy]

Może to jest jakaś droga do tej muzyki dla mnie? Przez płytę studyjną chyba nigdy nie udało mi się przebrnąć, ale niejeden materiał przekonał mnie dopiero w wersji na żywo...

[Retromaniak]

Quella Vecchia Locanda - Il tempo della Gioia



ALBUM ROKU 1974 (edycja 2020) - 132 miejsce - 49 pkt (Okechukwu 31/MirekK 18)

RYM - 51 miejsce (Symphonic Prog, Progressive Rock, Chamber Music)

Drugi a zarazem ostatni album włoskiego Quella Vecchia Locanda ma właśnie 50 lat.

5 utworów i 34 minuty grania.
Jest symfonicznie – w składzie mamy skrzypce, flet, klarnet.
Czasami progresywnie (EL&P, Gentle Giant, King Crimson).
Włoski wokal absolutnie nie przeszkadza.

Dlaczego tak piękna płyta dopiero teraz do mnie dotarła?
Wypełniaczy nie uświadczysz. Warto ją mieć na półce, i to w wersji winylowej.
Może ma ją ktoś z was w posiadaniu?

Dlaczego w plebiscycie ALBUM ROKU 1974 (edycja 2020) zajęła dopiero 132 miejsce?

[Leptir]

Quella Vecchia Locanda - Il tempo della Gioia

Znakomita płyta - zgadzam się ze wszystkimi komplementami, mam ją od lat i wciąż zachwyca.

[Monstrualny Talerz]

Dlaczego w plebiscycie ALBUM ROKU 1974 (edycja 2020) zajęła dopiero 132 miejsce?

Odpowiedź brzmi mniej więcej tak:

Sceeeeender sullllllla terrrrrrrrrrrrra
Quando intrisssssssssssssssa diiiiiiiiii rugiiiiiiiiiiiiiiada
Puoi porgereeeeeeeeeeeeee le maaaaaaaaaaaaaani versssssssssssssssso leiiiiiiiiiiii
Aspettarrrrrrrrrrrrrrrrrr cherrrrrrrrrrrrrrr il ventttttttttttttttttttttto


Czyli włoski śpiew, śpiew, śpiew...A muzycznie bardzo w porządku.

[Bednaar]

@Monstrualny Talerz, to "przez Ciebie" :

Big Band Katowice - Music For My Friends (1977)



Faktycznie granie z ogromnymi jajami Śmietana śmiga na gitarze, a na basie drugi muzyk z Extra Ball - Jan Cichy. Wśród utworów, poza wspomnianym przez Kolegę Madrox Otisa Reddinga jest też kompozycja Keitha Jarretta - Sorcery, która pojawia się m.in. na płycie Charlesa Lloyda Forest Flower, genialna wersja:

Sorcery/Spotify
Sorcery/Youtube

[B.J.]

Best Of Heatwave (2007)
Jazzy disco/soul. Nieinwazyjne.

Przyjemne okołopołudnie, aczkolwiek niektóre klasyki (a przynajmmiej jeden mi podpadł) są tu chyba zremiksowane na współczesną modłę. Trochę szkoda, ale i tak jest miło.

[B.J.]

(...)
A.B. Skhy (1969)


Płytę tę słyszałem bodaj raz dość dawno temu, więc nie będę się mądrzył, ale kojarzy mi się jako blues-rockowe granie z dominacją brzmień organów. (...)

Baaardzo dobra płyta. Bluesowa i swingująca. Jak nie przepadam za dęciakami, to tutaj gościnna sekcja wymiata, że hej! Muzycy podstawowego, rockowego składu bardzo kompetentni. Organy i gitara, bass i perkusja, a do tego czasami flet i harmonijka. Płyta bardzo niebanalna jak na bluesa, warta poznanie również przez miłośników bopu, jak i protoprogu. Kawał dobrej muzyki. Ewentualne podobieństwa: Graham Bond Organization, Bakerloo, ale A.B. Skhy ma własny, dojrzały styl. Polecam

Dodałbym jeszcze Cream.

[Crazy]

wczesną porą:
Jean-Michel Jarre - Oxygene - absolutnie przecudowne, pozdrawiam esforty'ego

a zaraz potem, czy też przedtem:

Odyssey ‎– Music for Subway: Symphony for Analogues (2012)
aka
Tomasz Pauszek - Music for Subway (2020) - dodatek do ostatniego nru magazynu Lizard
Imponujący hołd dla klasyków elektroniki z lat `70/80. Może nie ma tu takich melodii, jak w najbardziej chwytliwych numerach Jarre`a, Vangelisa czy Schulzego, ale brzmienie i klimat utworów polskiego klawiszowca są im bliskie w stopniu wręcz obłędnym - w akcji wyłącznie analogowe parapety. Polecam

Kolega musiał był kupić tego samego Lizarda. Bardzo fajne i wszystko dokładnie tak, jak napisałeś.

A wczoraj: Little Simz - Sometimes I Might Get Introvert - wyborna muzyka - barokowy hip hop? Świetne orkiestracje, chórki, muzyka pulsująca różnymi odcieniami (aż po ewidentny afrobeat przecież), ale i tak najlepsza jest obłędna dykcja i akcent pani szefowej

W plebiscycie właściwie doceniona:

10. Little Simz - Sometimes I Might Be Introvert 113 pkt (Dobromira 24/RoryGallagher 23/SafeMan 9/gharvelt 26/Layla 14/Crazy 17)

ale ja uważam, że - przynajmniej przeze mnie - niedoceniona. Dzisiaj dałbym wyżej, niż zwycięskie Black Country, New Road.

[Bednaar]

wczesną porą:
Jean-Michel Jarre - Oxygene - absolutnie przecudowne

Zgadzam się, ale tylko o tej jednej płycie Jarre'a mam takie zdanie.
U mnie gra The Wayne Shorter Quartet - Without A Net (2013), zróżnicowana muzycznie płyta, od mainstreamowego jazzu poprzez awangardę do ponad 20-minutowej kompozycji na przełomie klasyki i jazzu "Pegasus".

[B.J.]

Ahmed Abdul-Malik – Sounds Of Africa (1963)
Afrykańskie synkopowanie na pustyni, gdy zapada zmierzch. Bardzo klimatyczne.

[Retromaniak]

Adam Bałdych & Leszek Możdżer – Passacaglia



Data wydania: 26 stycznia 2024

15 / 60:00

Do obejrzenia
-------------------
Passacaglia https://youtu.be/MxekzsiXDko?si=fopdQSJFwmfur5G5
Moon https://youtu.be/4Twq8KEvdHM?si=0B5FlF7psxkzWJn_
December https://youtu.be/mhV69QLBsRI?si=B_lwyi1lRm4C20nP
Gymnopedie https://youtu.be/KzlOmkdApPI?si=9YUV_eLl71UJOM3A


Dzisiaj rano widziałem w telewizji śniadaniowej Leszka Możdżera. Mówił o swoim nowym wynalazku - fortepianie dekafonicznym (ma dziesięć zamiast dwunastu dźwięków w oktawie).

Przy okazji zareklamował swoją najnowszą płytę nagraną w duecie z Adamem Bałdychem.

Słucham jej teraz i nie mogę się od niej uwolnić. Szczególnie o tak późnej porze.

15 utworów i godzina grania. Większość to kompozycje własne, ale są też urzekające interpretacje Erika Satie czy Josquina Despreza.


RYM – (ECM Style Jazz, Chamber Jazz, Jazz Crossover)

[B.J.]

Keef Hartley Band - The Battle of North West Six
Pełen energii urozmaicony (acz bez przesady) blues rock. Bardzo lubię zespół i nie tylko tę płytę.

[esforty]

wczesną porą:
Jean-Michel Jarre - Oxygene - absolutnie przecudowne, pozdrawiam esforty'ego
...

Ty mnie tu pozdrawiasz, więc jak mam się wysmętniać w wyborze porannej muzy .
Byłbym nieczułym troglodytą, p(P)olakiem niewolnym, czy jakoś tak...
Co najwyżej, mogę podsunąć inne francuskie nazwisko osoby, która nie będąc, tak rozpoznawalna, przyłożyła sie do swego debiutu, równie (?) starannie.
Ale to w innym wątku.

[esforty]

...
U mnie gra The Wayne Shorter Quartet - Without A Net (2013), zróżnicowana muzycznie płyta, od mainstreamowego jazzu poprzez awangardę do ponad 20-minutowej kompozycji na przełomie klasyki i jazzu "Pegasus".

Pełna klasyfikacja końcowa

...
86. Shorter, Wayne - Without a Net 53 pkt (esforty 23/Leptir 30)

To dekadowy plebiscyt 2010-19

[Bednaar]

@esforty - czyli Without A Net jakoś zaistniało w świadomości FD