Czego teraz słuchacie?

[B.J.]

Peter Green - Little Dreamer (1980)
Uwielbiam te proste, melancholijne utwory, nawet jak są "na jednej nucie".

[B.J.]

Krzysztof Ścierański - Far Away Frome Home (1993)
Kawał jazz-rocka, tudzież fusiona w gwiaździstym składzie (m.in. Stańko, Namysłowski, Skowron), ale słychać, że to płyta basisty - i bardzo dobrze. Są też nieco zaskakujące wokalizy Marka Bałaty inspirowane chyba tradycją południowoamerykańską. Płyta, zdaje się, nigdy nie wznawiana, ale jest w całości na YT.
Poznałem dzięki uprzejmości Inkwizytora. Dziękuję

[B.J.]

Lombard - Śmierć dyskotece! (1983)
Niezły debiut, pełen energii i bardzo oryginalny miks rocka i synth-popu z napalonymi instrumentalistami i wokalist(k)ami. Lubię to, choć znacznie bardziej kolejne albumy.

[Białystok]

Alan Parsons Project - I Robot (1977)

Od plebiscytu na album 1977 roku upłynęło już trochę czasu, kiedy to odkurzyłem ten album, ale dopiero dziś stanął na półce. Klasyka art rocka/pop prog rocka, której słucha się jednym tchem. No i ta genialna produkcja. Ciekawe czy postawienie tego albumu obok Dark Side Of The Moon to duży nietakt i nadużycie...

[mahavishnuu]

Nazywanie go "wielkim otwarciem" to oczywiście trochę przesada, ale z pewnością dla każdego z nich było to nowe i ważne otwarcie na ścieżce kariery.

W tym sensie jak najbardziej.

Żadna z wcześniejszych płyt solowych wiodącej trójki muzyków wczesnego Weather Report (w przypadku Vitousa była to "Infinite Search") nie przyniosła takiego efektu twórczego jak debiut zespołu.

Tutaj w niemałym stopniu wkraczamy już na grząski teren osobniczych preferencji. Gdybym wziął pod uwagę wszystkie płyty Weather Report oraz solowe albumy Shortera, Zawinula i Vitouša nagrane w latach 1969-1970, w pierwszej trójce, obok debiutu Weather Report, umieściłbym „Super Nova” i „Zawinul”. Kolejności nie byłbym wstanie podać precyzyjnie. Tak na dobrą sprawę każdego dnia gradacja mogłaby wyglądać inaczej. Trzymając się tego samego przykładu, ciekawe były wybory Joachima-Ernsta Berendta. W jego ujęciu najciekawsze były nie nagrania bandu, ale dwa inne - „Zawinul” oraz „Odyssey Of Iska” Shortera. Ktoś inny mógłby poukładać te klocki jeszcze inaczej. Gdy w grę wchodzą znaczące płyty wybitnych artystów często pojawiają się tego typu przetasowania, co dobrze widać choćby na przykładzie różnych rankingów na „Muzycznych Dinozaurach”.

[Monstrualny Talerz]

Po wielu latach udało mi się wgryźć w Mellon Collie, ale do perfekcji w rozumieniu tego molocha jeszcze daleko. Nie mniej to jednaka arcydzieło!
O procesie wgryzania się opowiem jeszcze za trochę w cyklu "Poradnik słuchania Mellon Collie dla początkujących", na ten moment podzielę się tylko tym rewelacyjnym kawałkiem X.Y.U. Gdzieś od tej 4 minuty zaczyna się już totalnie odjechana psychodeliczno-industrialno-metalowa jazda, piękne, zwłaszcza do auta.

X.Y.U.
https://www.youtube.com/watch?v=Htz_U7073i0

[Retromaniak]

Lou Reed - Rock 'n' Roll Animal



ALBUM ROKU 1974 (edycja 2020) - 335 miejsce - 5 pkt (Dżejdżej 5)

RYM - 719 miejsce (Glam Rock, Hard Rock, Art Rock)

5 / 39:41

Skład:
--------

Lou Reed - Vocals
Prakash John - Bass
Pentti Glan - Drums
Dick Wagner, Steve Hunter - Guitar
Ray Colcord - Keyboards

Niesamowity koncert Lou Reeda zarejestrowany 21 grudnia 1973 roku w nowojorskim Howard Stein's Academy of Music.

Tak, ten album obchodzi w tym miesiącu swoje 50-lecie.
Wyróżniam świetne improwizacje muzyków z zespołu Reeda i dobrą jakość dźwięku.
Na dodatek trafny wybór utworów...
Słucham jeszcze raz!!!
A co tam...

[Retromaniak]

Boris Blank – Resonance



Data wydania: 16 lutego 2024

12 / 60:00

RYM – 1806 (Ambient Techno, Minimal Techno, Downtempo)

Boris Blank – zgadza się to ten wesoły gościu z Yello.
To jego trzeci solowy album.
Praca na zlecenie „Fortyseven Wellness Therme“ w szwajcarskim Baden.
Muzyka relaksacyjna? Powrót do New–Age?
Nieee...Jest dobrze od pierwszego nagrania „Vertigo Heroes (Pt. I)” https://youtu.be/0g8TqOp8OJ4?si=GtZ3aVhuZTO7gwsS .
Przecież to brzmi jak Yello!

Taak, jest już po północy. I właśnie o tej porze słucha się tej płyty najlepiej.
Napiszę więcej o niej w innym temacie...

[Retromaniak]

António Mão de Ferro - Back




Data wydania: 12 stycznia 2024

Blues, Funk / Soul, Classic Rock

11 / 48:02

Na ten album trafiłem dzięki „podpowiedzi” Spotify (muzyczny radar). Wykonawcy nie znałem.
Okazuje się, że pochodzi z Portugalii, jest śpiewającym gitarzystą i kompozytorem (rocznik 1976).
Back to jego piąty album. Wśród muzyków bioraąych udział w sesji nagraniowej znajduję brytyjskiego gitarzystę BJ Cole’a i amerykańskiego basistę Geralda Calhouna.

Dużo bluesa, fajne gitary, czasem organy, fortepian. Zaskakująco (jak na nieznanego wykonawcę) równy album. Sprawdziłem jego jakość na słuchawkach w czasie dzisiejszych kroków.

Do obejrzenia:
--------------------

- Back https://youtu.be/iAypGTNpC9c?si=E-Cmf_p3-ZQvGw6X
- Old Times https://youtu.be/biE0AU2I2SE?si=GwNC4SXRcW3FOeW8

[Gacek]

Moongarden - A Vulgar Display Of Prog

Posłuchałem nowej płyty i wróciłem do starej.
Ciekawe czy w tytule to nawiązanie do Pantery.
Tak czy inaczej fajny świeży prog rock z pomysłem. Mają lepsze i gorsze wydawnictwa ale od pewnego czasu im kibicuję. Tu chyba najwięcej eksperymentowali i fajnie im to wychodziło.
https://www.youtube.com/watch?v=yshoza15TR8

[esforty]

ESG - Come With ESG 1983

Pewnie, że w 1983 nie wiedziałem o istnieniu ESG. Radio karmiło mnie, pociesznymi A Flock of Seagulls, albo obciachowym Classix Nouveaux... ale radiowcy mieli dostęp, znacznie większy- oni popełnili grzech zaniedbania*.
Teraz po 40 latach młodzież amerykańska przywraca, właściwe proporcje doniosłości .
Jak przybliżyć to, co się wydarza na Come With ESG? - gdyby John Lydon był kobietą a lepiej, kilkoma



* - W Kościele, określa się "grzech zaniedbania" wtedy, gdy nie korzystamy z okazji do czynienia dobra, gdy zaniedbujemy pomoc wobec innych... W Piśmie Świętym typowym przykładem takiego grzechu jest przypowieść o miłosiernym Samarytaninie (Łk 10, 30-37).

[Retromaniak]

Monkey3 - Welcome To The Machine





Data wydania: 23 lutego 2024


5 / 46:47


RYM – Instrumental, Stoner Rock, Space Rock, Jam Band, Psychedelic Rock


Czekałem 5 lat i... dzisiaj siódmy album Szwajcarów z Monkey3 jest moją „Płytą dnia”.

Słucham na słuchawkach (najlepsza opcja) drugi raz. „Pójdzie" ze mna też pewnie na spacer (kroki).

Wspomnienia z ich koncertu wracają. Patrzę na wspólne zdjęcia, płytę z autografami, koszulkę z okładką albumu „Sphere” (2019).

Chłopaki kiedy przyjeżdżacie do Niemiec?
Muszę poszukać w necie...

[Gacek]

Wsiąkłem w ten klimat

Czy muzyka jest tak genialna czy to były tak piękne czasy ? Może i jedno i drugie. Pamiętam jak Chachlowski puścił ten album w Małym Leksykonie, to było jak objawienie. IMO najciekawszy zespół progreswyny z tej epoki ze swoim najlepszym wydawnictwem, z klasycznymi inspiracjami ale nie bojący się eksperymentów. Chciałbym ich zobaczyć na żywo.
https://www.youtube.com/watch?v=_wEEz6TAkvY

[Leptir]

Laetitię Sadier być może kojarzy ktoś z grupy Stereolab. Jej solowy album rzuca (mnie) na kolana. Jest w tym trochę z kategorii singer-songwriter, coś z alt-popu, odrobina francuskiej piosenki, jak ktoś chce to i jakieś art-rockowe smaczki tu odnajdzie. Przede wszystkim jednak chylę czoła przed inteligencją, wyobraźnią, doskonałym songwriterstwem, doborem brzmień - i po prostu wizją artystyczną. Jak na razie „Rooting For Love" to dla mnie płyta roku w muzyce - powiedzmy - popularnej.

[Retromaniak]

Isildurs Bane & Jinian Wilde - The Pearl of Ever Changing Shell



Data wydania: 23 lutego 2024

6 / 46:47

RYM - (Electronic Chamber Rock, Experimental, Prog Rock)

Poprzednią płytę „In Disequilibrium” Szwedzi z Isildurs Bane nagrali z udziałem Petera Hammilla. Opisałem ją nawet w temacie „Płyty roku 2021...”

Na „The Pearl of Ever Changing Shell” śpiewa Jinian Wilde. Coooo? Przecież ja znam tego gościa.
Toż to wokalista The David Cross Band. Ich płytę “Ice Blue, Silver Sky” (2023) też opisałem…

No to słuchawki na uszy i ruszam robić moje kroki właśnie z nowym Isildurs Bane...

...Juz po wszystkim. Pozytywnie zaskoczony jestem melodyjnymi elementami pop, które wniósł Jinian Wilde. Co nie znaczy, że kameralny progrock zszedł na drugi plan.
Nie – oba style muzyczne żyją tu w symbiozie...

Płyta jest doskonała i naturalnie opiszę ją w innym temacie.