Zapowiadane są kolejne koncerty w ramach jubileuszu 50 lecia debiutu. Tym razem w Kuźni w Bydgoszczy - szkoda, że nie gdzieś bliżej To może być ostatnia okazja by podziwiać zespół w oryginalnym składzie - Piotrowski na tym plakacie wygląda trochę jak Mick Fleetwood i troszkę jak Fish
Muszę się przyznać, że strasznie dawno nie słuchałem tego materiału. Z ciekawości sprawdzę gdzie się kończy mój bootleg z emula z Arhus - wydaje mi się, że na Follow My Dream a wcześniej jest chyba 40 minutowa improwizacja. Na dobrą sprawę krążąca dawno temu wersja to były chyba 3 utwory - Going Away z dodatkami, wariacje na temat Deszcz Kroplisty i trzeci wspomniany długi 40 minutowy jam złożony z paru krótszych - choć jedno przechodziło czy wynikało ze wcześniejszego - i ile pamięć mnie nie myli
Pytania to ile jeszcze jest materiału i czy w międzyczasie są uskuteczniane jakieś poszukiwania lub pertraktacje. Jak się skończą Live Cutsy to będzie tak jakoś nie wiem. Ehhh.
By znów nie wyjść na marudę, kogoś kto nie potrafi powstrzymać od niepotrzebnie złośliwych komentarzy czy klepania banałów - wszystko się kiedyś kończy. Pewne "forum" się skończyło, niektórzy się zmienili - można tak długo . Warto przypomnieć ile lat fani truli , iż warto wydać koncerty z Danii bo prezentują niesamowity poziom i oferują mnóstwo nieznanego jamowego materiału. Niekiedy trudno było oprzeć się wrażeniu, iż te naciski - np. Trytona i nie tylko - wzbudzały irytację - że to fani dyktują co ma być wydane i odbierało to radochę by "zaskoczyć" miłośników zespołu ... trochę jak Flodzi grając premierowy materiał przed publicznością - mogła na własne oczy i uszy przekonać się co nowego i co w trawie piszczy. A dziennikarzom odbierało palmę pierwszeństwa informowania - bo o czym pisać i czym tu "błysnąć" - skoro wielu już słyszało i zdołało sobie wyrobić opinię. Nie wykluczone, że archiwa zostały już prawie, prawie wyczyszczone ... kto wie - jakiś koncert lub parę zostały zatrzymane jako "as z rękawa" - by nagle oświadczyć - "....oooo.... patrzcie co odkryliśmy..." ( ile takich Czechosłowacji 80, Kolonii 79 jeszcze nas czeka ? - obawiam, że niewiele ) Inna sprawa, że niekiedy wysiłek paroletnich poszukiwań i starań, roboty detektywistycznej zostaje wreszcie nagrodzony i natrafi na skarb - podobno tak było w przypadku Hofors ze Szwecji. Można zażartować = "... gdy dzieje się źle - wydajemy SBB..." Już o tym dyskutowaliśmy - fani takiego grania wymierają, a za jakieś 15/20/25 lat to może już autentycznie PRAWIE nikogo nie obchodzić.
Sprawdziłem mój bootleg z epoki "emulka-osiołka" - i okazało, że ma 89 minut. Brakuje ostatniej improwizacji rozpoczynającej od motywu "W Murowanej Piwnicy" a przedostatnia Happy Again jest ucięta... ot tyle . Naturalnie szalenie miło jest po tylu latach marudzenia i dopominania się wziąć do reki pięknie wydany (bo okładka zaiste mistrzowska - pasuje do tego kreowanego przez trio space-psychodelicznego-jazz-rockowego klimatu ) album i delektować całkiem niezłym dźwiękiem bez denerwujących cieć jak w przypadku wersji bootlegowej np snująca zrelaksowana nieco kosmiczna Old Century ( inteligentnie nazwana - w istocie pochód gitary Antymosa może kojarzyć z tym co później zaowocowało jako kawałek New Century ) - w pewnym momencie się urywa a na początku 46 min. utworu wyłania z nicości. Arhus wśród fanów miał zawsze "kultowy" status i wśród bootlegów a szczególnie z trasy po Danii był uważany za jeden z najlepszych - prawie 3/4 koncertu lub 3/5 materiału jest improwizowane - choć kilka motywów na zasadzie technik wariacyjnych się przewijało na wcześniejszych koncertach czy późniejszych - to jak w improwizacjach Crimson 72/74 - parę nutek i od razu wiesz, że to Crimson i mają swoje charakterystyczne zwroty i "melodie" - podobnie ówczesne SBB. Arhus przesłuchane i teraz zabieram za Elz - nie ukrywam, iż nabyłem głównie z powodu ponad 20 minutowej Born to Die (coś mi mówi, że nie tylko ja). Getynga jest nie do pobicia - pamiętam, że w ramach kolorowej serii Frankfurt 77 został dość "letnio" by nie powiedzieć "chłodno" przyjęty - że ok, owszem, fajnie, dobry show ale na dobrą sprawę wnosi niewiele nowego i powtarza materiał znany z Budai czy właśnie Getyngi.
Słuchając ostatniej improwizacji: Another Brick Cellar - odniosłem nieodparte wrażenie, iż ostatnie zamykające fanfary i kadencje klawiszy Józefa silnie kojarzą się z Gimme Some Lovin` - Spencer Davis Group - serio.... miłe odkrycie
Przy okazji przed spaniem jeszcze skusiłem się i przesłuchałem ponad 20 minutową improwizację zbudowaną wokół Born to Die - przyznam, że od niepamiętnych czasów jeśli chodzi o stopień mojego osłuchania i "oswojenia" SBB - to szczęka mi opadła. Jak na rollercoasterze - taka jazda bez trzymanki ale nie wymykająca się spod kontroli. Jeśli ktoś ma wątpliwości czy sobie Elz 77 nie odpuścić - biorąc pod uwagę znajomość Getyngi, Budai i Frankfurt - to chociażby dla samej właśnie Born to Die warto koncert nabyć. Niesamowite, ekscytujące i porywające granie. Dokładnie takich rzeczy oczekuję od wydawców - jeśli mam sięgnąć po portfel i uszczuplić konto - by zrobiły na mnie stosowne wrażenie i zachęciły by ponownie po nie sięgać. Lubię jak takie granie łechta moje wybredne snobistyczne gusta
Podobnie jak w przypadku Esbjerg i Ryslinge - to najnowsze Arhus to bezdyskusyjny i niezaprzeczalny triumf najwierniejszych i najbardziej zakręconych fanów SBB - skupionych niegdyś wokół jednego "pechowego" forum. Przez prawie 2 dekady ile było marudzenia, trucia i przypominania (jak ogromny wkład miał niezmordowany Tryton ) - jak dobre były to koncerty i jeśli warto cokolwiek wydać jako kompletne show - to one powinny pójść w pierwszej kolejności. Można powiedzieć, że warto było czekać - bo zaiste warto - ale niekiedy gdy karze się czekać ZA DŁUGO - potem radość jest lekko spóźniona i już nie ma tej euforii co kiedyś. By nie dzielić włosa na czworo - niekiedy można było odnieść wrażenie, że to jakby "kara", "skarcenie" czy udowodnienie KTO tu podejmuje decyzje i nie ma mowy o wydawaniu płyt pod naciskiem czy presją fanów - że oni się domagają a ktoś ma się natychmiast z tego wywiązać. To wszystko powodowało niepotrzebne emocje. To również część szerszego zjawiska - pewnie wielu zauważyło jak od paru lat bezlitośnie tępi się wszelkie piractwo, nie tylko tych oficjalnych płyt ale i bootlegów, niepublikowanych koncertówek, nagrań video itd. Co mnie smuci - "na drugą stronę barykady" czy "na ciemną stronę mocy" przeszli ci którzy dawniej sami byli entuzjastami bootlegów i gdyby zerknąć na ICH zbiory i płytotekę - to okazało, że bootlegi zajmują spory procent. Niekiedy udają święte oburzenie gdy ktoś jako źródło wiedzy podaje bootlegi (lub próbują to w śmieszny sposób ignorować )- a sami kiedyś uzyskiwali wiedzę tymi samymi kanałami (bynajmniej nie wertując stare gazety). Więc o co chodzi ?. Tu nawiązuję do miłej wymiany zdań przy okazji wątku o administrowaniu i udzielaniu/nie udzielaniu na forum. To doskonale obrazuje jak pewne osoby się zmieniają i udają, że ich przeszłość, korzenie, ścieżki do obecnego punktu były diametralnie inne lub bez znaczenia. Efekty są takie że blogi z bootlegami są bezlitośnie tępione i likwidowane (np. jazzboot czy dr. fusion), na chomikuj zniknęło mnóstwo rzeczy, podobnie jak na pebie, emule dawno wyzionął ducha.
To może być ostatnia okazja by podziwiać zespół w oryginalnym składzie - Piotrowski na tym plakacie wygląda trochę jak Mick Fleetwood i troszkę jak Fish 
