Moderatorzy: gharvelt, Bartosz, Dobromir, Moderatorzy
I Who Are You. Takiego plumkania TEN ZESPOŁ nie powinien sie dopuscić. No i Pluff jest za długie, powinna być miniaturka na 1-2 minuty, a Sabbra Cadabra w pewnym momencie robi sie niemal...psychodeliczny. Nawet tytułówy numer ma momenty niesamowicie zagłaskane. Trudno jest mi to wszystko zaakceptowacWOJTEKK pisze:Bo on się tego Spiralnego Architekta cały czas czepia.
. 
Ponad 1/3 punktów dostał ode mnie 
Anathema Sit!Yer Blue pisze:I Who Are You. Takiego plumkania TEN ZESPOŁ nie powinien sie dopuscić.
MirekK pisze: Z pierwszej 20-tki nie glosowalem tylko na 2 albumy - Sabotage (bo wole 5 wczesniejszych albumow BS)
. Ty, zagorzaly zwolennik progresywnego grania..., przeciez Sabotage to najbardziej progresywny album Sabs 
a to najbardziej progresywna plyta Rainbowi Rainbow Rising, ktory planowalem umiescic, ale wyskoczyl z 40-tki w ostatniej chwili
Andy - no nie wiem, ale jakos nigdy melodyka utworow zawartych na Sabotage mi nie pasowala. Za najbardziej progresywny album BS uwazam Sabbath Bloddy Sabbath, bo tam i smyczki sa i orkiestralne aranzacje, synezatory no i Wakeman w jednym utworze.Andy pisze:MirekK napisał:
Z pierwszej 20-tki nie glosowalem tylko na 2 albumy - Sabotage (bo wole 5 wczesniejszych albumow BS)
Tego bym sie po Tobie nie spodziewal . Ty, zagorzaly zwolennik progresywnego grania..., przeciez Sabotage to najbardziej progresywny album Sabs
Ja właśnie dlatego jednych i drugich pominąłem w zestawieniu. W każdym innym Rush były bardzo wysoko ale tu rozważałem tylko czy nie dać paru punktów Fly By Night. Do Zeppów, jak już pisałem, też nie byłem do końca przekonany. Wiadomo, że nagrali całą chmarę świetnych hard rockowych melodii ale nigdy całej płyty. Na zwycięskim albumie mamy genialny Whole Lotta Love, wstęp do Moby Dicka, pół Bring it on home i masę bluesa.Bartosz pisze:Nie wiem Yer Blue czego chcesz od Rusha. Jeżeli uznamy, że to progres i już, to na tej samej zasadzie można powiedzieć że Cepy to folk i blues.
Tak przynajmniej ja to widzę. Z drugiej strony ja mam na liście The Darkness. No i Bird of Prey starcza co najmniej za pół dobrej płyty sam w sobie. Fajny plebiscyt, mam nadzieję, że będziemy kontynuować podobne, nierocznikowe zabawy.Wiem, że lubisz jak metale eksperymentuja, ja w zasadzie tez, tyle, że sa pewne granice. Osobiscie uwielbiam druga czesc Sabbry Cadabry czy Sympthom Of The Universe, doceniam takie smaczki. Ale jednak Who Are You jest wg mnie po prostu tragiczny, i juz nie chodzi, że cały utwor jest lekki jak piórko, tylko o wyeksponowanie tego syntezatorka, który jakos nie kojarzy mi sie z diabolicznym klimatem tylko z totalnym kiczem. A Sabsom udało sie stworzyć klimat grozy za pomoca szeptu - w Planet Caravan.Bartosz pisze:Anathema Sit!Yer Blue pisze:I Who Are You. Takiego plumkania TEN ZESPOŁ nie powinien sie dopuscić.
Wiesz chyba jak lubię, kiedy kapele metalowe dopuszczają się w studio rzeczy, "których dopuścić się nie powinny". Ale tym razem nawet nie o to chodzi. Ten numer jest po prostu świetny! Diaboliczny, paranoiczny trans. Paradoksalnie nieco plastikowe brzmienie jeszcze bardziej ten kawałek podkręca. Nie wiem jak można TO nazwać "plumkaniem"
OK, Rush ma ciezkie brzmienie, dużo solówek, i do pewnego momentu był jeszcze w przewadze hard rockowy, ale od mniej wiecej Moving Pictures proporcje uległy zmianie. Dlatego ta płyta jest jak dla mnie dziwadłem w tym zestawieniu. Ta i nastepne z lat 80-tych.Bartosz pisze:
Nie wiem Yer Blue czego chcesz od Rusha. Jeżeli uznamy, że to progres i już, to na tej samej zasadzie można powiedzieć że Cepy to folk i blues.
Bartosz pisze: Zaskakująco wysoko jest Lateralus.
Aenima to był jeszcze mocarny ale tutaj rzadzi klimat i jakos nie bardzo miesci sie w tematycznym nurcie. Dałem 10 pkt rzutem na tasme, a wywaliłem z listy Czarna Metallike - dosłownie przed wysłaniem listy, wiec ciesz sie, że fukscem wjechali do top 30.Bartosz pisze: Szkoda tylko że tak odległe, 29 miejsce zajął bez dwóch zdań najlepszy album w dziejach metalu BS - Vol.4
Nie wiem czy to efekt tego ,ze ich pierwsze płyty sa u nas mniej popularne, bo przeciez muzycznie sa dynamiczne i hałaśliwe jak trzeba, wiec chyba nie w tym problem. Jak trzeba było to Queen robił wiecej czadu niz Led Zeppelin i gral jeszcze szybciej niz Deep Purple.Widać każdy czuje to inaczej. Dla mnie ten kicz jest tak straszliwie narkomański, że autentycznie kojarzy mi się ten numer z szatanem - ale nie z rogatym mroczniakiem z infantylnych okładek takiego czy innego zespołu, ale z szatanem filozoficznym, egzystencjalnym. Może wyszło im tak przez przypadek, ale jednak wyszło, a w każdym razie ja tak to odbieram.Yer Blue pisze:Ale jednak Who Are You jest wg mnie po prostu tragiczny, i juz nie chodzi, że cały utwor jest lekki jak piórko, tylko o wyeksponowanie tego syntezatorka, który jakos nie kojarzy mi sie z diabolicznym klimatem tylko z totalnym kiczem.
Yer Blue pisze: OK, Rush ma ciezkie brzmienie, dużo solówek, i do pewnego momentu był jeszcze w przewadze hard rockowy, ale od mniej wiecej Moving Pictures proporcje uległy zmianie. Dlatego ta płyta jest jak dla mnie dziwadłem w tym zestawieniu. Ta i nastepne z lat 80-tych.
Jak dla mnie to jest metal nie hard rock, chociaż w sumie jaka była różnica między jednym a drugim w tamtych czasach? Żadna. A dlaczego wyróżniam Vol 4? Bo ta płyta pomimo tego że ma moc metalu, ma kameralny, prawie jazzowy nastrój. Ma to w sobie coś takiego, że podoba mi sie bardziej niż nawet kompozycyjnie lepsze płyty.Yer Blue pisze: Acha, Czwórka Sabsow to nie metal, przewaga heavy rocka, ale jest i hard rockowo. To dużo lzjsza płyta od pierwszych 3, w sumie zawsze mnie dziwiło, dlaczego ja zawsze wyróznaisz i to na tle całego nurtu.
Purple jak Purple ale faktycznie skoro Zeppelini i Rush się łapią bez zarzutów, to staremu Queenowi też spokojnie by się parę punktów należało.Yer Blue pisze:Jak trzeba było to Queen robił wiecej czadu niz Led Zeppelin i gral jeszcze szybciej niz Deep Purple.
Jest na tej płycie specyficzne złagodzenie i wiecej powietrza (np Snowblind), ale jednak brzmienie najlepsze mieli na Masterze, kompozycje duzo dojrzalsze na Paranoid, a specyficzny, diaboliczny klimat, lekko tez jazzujacy najmocniej udziela sie na debiucie.Bartosz pisze: Jak dla mnie to jest metal nie hard rock, chociaż w sumie jaka była różnica między jednym a drugim w tamtych czasach? Żadna. A dlaczego wyróżniam Vol 4? Bo ta płyta pomimo tego że ma moc metalu, ma kameralny, prawie jazzowy nastrój. Ma to w sobie coś takiego, że podoba mi sie bardziej niż nawet kompozycyjnie lepsze płyty.
