Czego teraz słuchacie?

[Crazy]

W takim razie czekam, może się skuszę na odsłuch.

FRANZ FERDINAND - Franz Ferdinand (2004)

Nareszcie ten album dołączył do kolekcji. W kategorii "współczesnego" melodyjnego gitarowego grania nie ma wielu rywali.
Brytyjczycy mają ten od razu wyczuwalny - wyniesiony z Beatlesów - niesamowity luz i lekkość w tworzeniu niby prostych ale nie trywialnych melodii. No i ten od niechcenia śpiew z od razu wyczuwalnym akcentem. Świetnie się tego słucha.

W pełni się zgadzam i do mojej kolekcji też nie tak dawno trafił, choć na CD, i nie kurzy się

Teraz jednak słucham Fire! Orchestra - Echoes, bo wszak już jutro koncert!!!

[B.J.]

Mike Batt – Arabesque (1995)
Wpadłem do komisu kwadrans przed zamknięciem, przerzucam płytki, coś tam wydłubałem, patrzę... Fajna okładka, ale nazwisko kojarzę tylko jakby nie wiem z czym... Patrzę kto tam gra - Clem Clempson, Graham Bond, perkusjoniści o egzotycznych nazwiskach... "Fajnych masz kolegów" myślę - "tylko rocznik się nie zgadza"... Telefon mówi, że na RYMie nie jest źle. Wziąłem.
No i fajne. Takie ładne, estetyczne, eklektyczne, klasycyzujące momentami progowanie z wątkami celtyckimi i bliskowschodnimi (stąd ta arabeska pewnie).

[Retromaniak]

Wishbone Ash - There's the Rub





ALBUM ROKU 1974 (edycja 2020) - 54 miejsce - 131 pkt (Bart 24/Goran 23/akukuuu 14/WOJTEKK 5/Freefall 34/Paweł 31)

RYM - 154 miejsce (Hard Rock, Progressive Rock)

Dzisiaj obchodzi swoje 50-lecie 5 studyjny album Wishbone Ash – „There's the Rub”.
Z nowym gitarzystą Laurie Wisefieldem (22 lata), z rewelacyjną „Persephoną” i zabójczym instrumentalem „F·U·B·B”. Dla mnie jest bez słabych momentów.

W dniu jubileuszu nie sluchac takiej plyty po prostu nie wypada.

[Białystok]

SADE - Diamond Life (1984)

Sade chyba każdy zna, niekoniecznie lubi. Przez lata u mnie Sade to oczywiście Smooth Operator, kilka innych kompozycji w radio i okładka tej płyty oglądana przy każdej wizycie na discogs. No więc musiałem w końcu podjąć decyzję. Dlaczego ta płyta wylądowała u mnie na półce? Wokal i produkcja na najwyższym możliwym poziomie. Na winylu album brzmi niesamowicie. Nie przepadam za soulem ale w wykonaniu Sade, Wondera czy Gaya zabrakło mi argumentów na nie.

[esforty]

Po Tych Editors tudzież Franz Ferdinand, triumfalny powrót do dobrego smaku
ŻARTOWAŁEM!!!

[Maciek]

Keni Burke - Changes (1982)


Disco, soul, funk z gitarą basową w roli głównej. Rok 1982, więc pamiętamy o brzmieniu klawiszy . Płyta ciutkę nierówna, choć jak na standardy gatunku, w którym bardzo często dbano tylko o utwory A1 i B1, wybija się ponad przeciętność. Warto, chociażby dla samych linii basowych.

Linia basu, którą zsamplowano w przynajmniej 125 utworach: https://www.youtube.com/watch?v=21kwgMDXIX0
Całość: https://www.youtube.com/watch?v=j6r2aLi ... ALYx9JrBsC

[esforty]

Alan Vega, Alex Chilton & Ben Vaughn - Cubist Blues 1996

Już art-punk czy jeszcze rock'n'roll?
Otwieracz (8 minut) to wzór na sukces w świecie hipsterskim. Kto zna nazwiska i ich dorobek, sięgnie bez wątpliwości.
Dlaczego takie płyyyty, są tak mało znane(?).

[Maciek]

Alan Vega, Alex Chilton & Ben Vaughn - Cubist Blues 1996
(…)
Dlaczego takie płyyyty, są tak mało znane(?).

No właśnie, dlaczego takie płyty są tak mało znane?
Świetna rzecz, która powinna się spodobać większości forumowiczów od lewej do prawej i to bez względu na to, czy siedzą w starociach czy nowościach.
Dziękuję, esforty!

[Białystok]

Al Di Meola - Elegant Gypsy (1977)

Długi czas ten album niespecjalnie mi się podobał, nawet nie brałem pod uwagę możliwości zakupu. Z biegiem lat zyskiwał uznanie i wylądował na półce. Teraz każde przesłuchanie to radość od ucha do ucha. Jest świetny. Finezja gitarzysty niepodważalna, lekkość i różnorodność kompozycji. Słucham "jednym tchem", dziwiąc się że to już koniec.

[Freefall]

Bardzo lubię tę płytę! Mam ją na CD. Chyba będę musiał posłuchać .

[WOJTEKK]

Fajna płyta, dobrze się słucha.

[Crazy]

22. Esbjörn Svensson Trio - Viaticum 118 pkt (Gharvelt 20/pratt 33/Paweł 36/Retromaniak 29)

Właśnie zobaczyłem, że nie dość, że głosują na Esbjorna: gharvelt, specjalista od pozarockowych form niegłównonurtowych; pratt, specjalista od stonera, ale przecież i współfan The Necks; Paweł, z którym dzielę i Team Molina, i zainteresowania afrykańskie, i różne związane z polską muzyką; i Retromaniak, którego imię forumowe mówi samo za siebie... to osobą, która rekomendowała ten album do plebiscytu był Maciek!

a potem jeszcze Bednaar zeznał, że jest na TAK, a i Talerz mówi, że by dał punkty.

Ja zaś przesłuchałem wtedy i jakoś niczego nie zapamiętałem, a teraz posłuchałem znowu i kompletnie mi ta muzyka przelatuje mimo. Nie mówię, że się nie podoba, ale znowu nic nie pamiętam, chociaż się skończyła przed chwilą. Jak ze Skalpelem, ni ciut ciut nie rozumiem, skąd się wziął jakiś obrazek!

[Gacek]

Al Di Meola - Elegant Gypsy (1977)

Świetna płyta. Regularnie do niej wracam.

Supertramp - Brother Where You Bound

Powiedziałem że posłucham, chwilę zeszło zanim się zabrałem ale słucham z przerwami kolejny raz bo to jest po prostu dobry album z epoki. Miałem lekkie obawy a tu zespół pomimo braku jednego z filarów trzyma się bardzo dobrze wsparty nieco przez Gilmoura. Dalej nie było już tak kolorowo ale tu faktycznie Supertramp jeszcze utrzymuje wysokie loty. Piosenki już nie tak lekkie ale wciąż mające w sobie ten czar, brzmienie, takie No Inbetween to cudeńko. Tytułowy to już inna para kaloszy, ciężej, mroczniej ale też całkiem przestrzennie, trochę w stylu Floydów z tamtych lat i nie jest to bynajmniej zarzut. Zdecydowanie trzeba będzie postawić na półce obok poprzedniczki. Później już takie rzeczy niestety im się nie przydarzały. Tylko jak ja ten album kiedyś mogłem puścić mimo uszu?

Jacek Kaczmarski - Krzyk

Rozkręca się coraz bardziej teatrzyk "obsrywamy Kaczmarskiego" a to dobra okazja żeby wrócić do tej świetnej muzyki. Nie ma na Krzyku słabych utworów. Wiadomo że pewne tematy, szczególnie bardzo liczne nawiązania do komunistycznej szarzyzny trochę trącają archaizmem bo kto dziś o tym myśli ? Chyba tylko Ci co ich mocno doświadczyło, reszta goni za pieniądzem a młodzi mają w to w d... Ta archaiczność będzie więc dla wielu minusem choć ja postrzegam to bardziej jako zachowanie i uchwycenie atmosfery tamtych dziwnych lat i ten niepokój wisi nad większością albumu. Choć takie utwory jak Obława można też traktować bardziej uniwersalnie i może też dlatego na stałe weszły do kanonu. Mnie zawsze w tej płycie urzekała mnogość tematów, szczególnie dramatyczna Ballada o spalonej synagodze czy Nawiedzona (wiek XX) zawsze pozostanie w mojej pamięci.
https://www.youtube.com/watch?v=IIzhGts ... E&index=57
Może jest szansa na jakieś koncerty z tym materiałem. W przerwach między utworami posłuchamy jak tata rzucał ziemniakami przy obiedzie, kopał kota albo wracał pijany a później wszyscy popłaczemy razem z "artystką". No i piniondz by z tego pewnie był. Cancel culture idzie po Ciebie panie Kaczmarski, dobrze że już masz to w d...

[Białystok]

SBB — Memento z banalnym tryptykiem (1981)

Wydrukowane dziś bilety zobligowały mnie do posłuchania jednej z dwóch rodzimych płyt progresywnego rocka, bez obecności których na półce nie wiedzę sensu zbierania płyt winylowych, gdyż resztę mogę sobie bez żalu i gniewu darować

Obawiam się, że reedycji mogę się nie doczekać

[Leptir]

Ja zaś przesłuchałem wtedy i jakoś niczego nie zapamiętałem, a teraz posłuchałem znowu i kompletnie mi ta muzyka przelatuje mimo. Nie mówię, że się nie podoba, ale znowu nic nie pamiętam, chociaż się skończyła przed chwilą. Jak ze Skalpelem, ni ciut ciut nie rozumiem, skąd się wziął jakiś obrazek!

Posłuchaj „Leucocyte" - dla mnie to opus magnum E.S.T. Jeżeli Ci nie przypasuje, to może po prostu nie jest to muzyka dla Ciebie.