Czego teraz słuchacie?

[Maciek]

Postanowiłem też sprawdzić dalsze płyty Eberharda Webera z lat 80: Little Movements, Some Kind of Changes, Later That Evening i Chorus i muszę przyznać, że również są godne uwagi.

Czyli nie taki zły ten ECM…;)

[Maciek]

U mnie ostatnio na zmianę oba ostatnie zakupy:
Stephan Micus - Athos (A Journey To The Holy Mountain) (1994, ECM)
(…)

Bednaar, dzięki za podzielenie się wrażeniami z odsłuchu (i gratuluję fajnych zakupów!).
Lubię Micusa, choć znam go głównie z albumów wydanych w latach 70. i 80. Mam 3 jego płyty: Implosions, Behind Eleven Deserts, Ocean, ze 2-3 tytuły mam jeszcze na oku, choć tu też celuję głównie w te starsze, ale chętnie posłucham też tych, które rekomendujesz.
To jednak bardzo specyficzna muzyka, lubię jej posłuchać, ale muszę mieć na takie granie dzień, a właściwie noc, bo jak słusznie wspomniałeś, to idealne dźwięki na późną porę. Na ogół, jeśli mam już fazę na taki muzyczny klimat, to oprócz Micusa gra też u mnie wtedy Steve Tibbetts.

[Maciek]

Todd Terje - It’s Album Time (2014)


Trudno mi uwierzyć, że tej płycie stuknęło już 10 lat.
Na forum nie brakuje entuzjastów twórczości tego artysty i trochę tu o niej już napisano, dodam więc tylko tyle, że dziś płyta ta podoba mi się dużo bardziej niż w chwili premiery, a to raczej dobry znak (dla płyty, bo czy dla mnie, to pewnie zdania będą mieszane ). Największy przebój z płyty, cover Johnny and Mary, w którym gościnnie zaśpiewał Bryan Ferry, zanotowali do dziś 20 milionów odtworzeń na samym jutubie i w ogóle mnie to nie dziwi, bo sam mógłbym tej wersji słuchać w zapętleniu wiele godzin. Przywodzi mi on zawsze na myśl płytę Hats The Blue Nile i moim zdaniem doskonale by tam pasował.

Preben Goes To Acapulco: https://youtu.be/SYlP7C_hYhc?si=sbdzlYP-n9bonpT7
Johnny and Mary: https://youtu.be/Din_eWjJWe0?si=bIoARy-vc4Ve043d

[Bednaar]

Bednaar, dzięki za podzielenie się wrażeniami z odsłuchu (i gratuluję fajnych zakupów!).
Lubię Micusa, choć znam go głównie z albumów wydanych w latach 70. i 80. Mam 3 jego płyty: Implosions, Behind Eleven Deserts, Ocean, ze 2-3 tytuły mam jeszcze na oku, choć tu też celuję głównie w te starsze, ale chętnie posłucham też tych, które rekomendujesz.
To jednak bardzo specyficzna muzyka, lubię jej posłuchać, ale muszę mieć na takie granie dzień, a właściwie noc, bo jak słusznie wspomniałeś, to idealne dźwięki na późną porę. Na ogół, jeśli mam już fazę na taki muzyczny klimat, to oprócz Micusa gra też u mnie wtedy Steve Tibbetts.

Dzięki Maćku
Jeżeli chodzi o Micusa, to się uzupełniamy: poza Athos i Panagia mam też The Music of Stones (1989, jedyny album z dodatkowymi muzykami, najbardziej eksperymentalna płyta Micusa z tych, które znam) oraz Bold as Light (2010). Ostatnio próbowałem kupić Implosions, ale muszę poczekać na lepszą dostępność tego albumu, ponadto powiedziałem sobie, że teraz z Amazonu będę zamawiać tylko z możliwością odbioru w paczkomacie - tak przyszła do mnie Panagia, zaś Athos juz niestety Pocztexem i musiałem sam się fatygować na pocztę, bo kurier "nie zastał adresata", co było bzdurą - cały czas byłem wtedy w pracy (taki podałem adres wysyłki), już nie pierwszy raz była taka sytuacja. Dodatkowo na stronie emonitoringu Poczty Polskiej była informacja, że paczka została awizowana - kolejna bzdura, żadnego awizo nie dostałem. Jedyny plus, że na stronie www była informacja, w którym urzędzie pocztowym płyta jest do odbioru - przy okienku powiedziałem, że nie mam awizo, podałem tylko numer paczki , dowód osobisty i na szczęście odebrałem. W domu okazało się, że pudełko było pęknięte na zawiasach, plus wyłamane ząbki trzymające płytę - na szczęście to tradycyjne jewel case i mogłem zamienić na zapasowe. Nie złożyłem reklamacji - szkoda czasu i nerwów.
Wracając do tematu: faktycznie na muzykę Micusa trzeba mieć fazę, bo inaczej wydaje się po prostu nudna. Steve'a Tibbettsa znam pobieżnie, zainteresuję się nim - poszukam na Spotify, dzięki za cynk.
PS. Dodatkowo dość blisko Micusa jest wspomniana niedawno przez Freefall w tym wątku płyta Popol Vuh - Hosianna Mantra... ale raczej jeśli chodzi o klimat, bo muzycznie jest inaczej przede wszystkim ze względu na bardzo ascetyczne aranżacje utworów Stephana Micusa.

[gharvelt]

Todd Terje - It’s Album Time (2014)

Wszystko się zgadza. Jako jeden z entuzjastów podpisuję się pod wnioskiem, u mnie również ten album zyskał z czasem. Zalinkowane/wspomniane kawałki są świetne, choć sam najbardziej lubiłem Inspector Norse (krótsza wersja na potrzeby teledysku, studyjna trwa 7 min) oraz "Delorean Dynamite". Czekam na kolejne solowe wydawnictwo Todda Terje, natomiast od lat cisza. Jakiś czas temu trafiłem za to na EP-kę Ragysh z 2011. Słuchałem wielokrotnie, polecam, przy czym to już trochę inna muzyka: w pełni instrumentalna, wyraźniej bardziej mechaniczna, bliższa house i space disco.

[Maciek]

Steely Dan - The Royal Scam (1976)


Eagles grają soul i funk. I dobrze im to wychodzi.

[Monstrualny Talerz]

Postanowiłem też sprawdzić dalsze płyty Eberharda Webera z lat 80: Little Movements, Some Kind of Changes, Later That Evening i Chorus i muszę przyznać, że również są godne uwagi.

Czyli nie taki zły ten ECM…;)

Ja nigdy nie mówiłem, że zły, nigdy! (uczę się od polityków )

[Monstrualny Talerz]

Todd Terje - It’s Album Time (2014)
Trudno mi uwierzyć, że tej płycie stuknęło już 10 lat.
Na forum nie brakuje entuzjastów twórczości tego artysty …

Preben Goes To Acapulco: https://youtu.be/SYlP7C_hYhc?si=sbdzlYP-n9bonpT7
Johnny and Mary: https://youtu.be/Din_eWjJWe0?si=bIoARy-vc4Ve043d

Inspector Norse

Podlinkowane utwory bardzo fajne, zarówno ten spokojny z Ferrym, jak i Inspector Norse, świetny teledysk, choć kojarzy mi się z podobnym w wymowie teledyskiem Fish Emade Tworzywo - Pył, co ciekawe też z 2014 r., ale nasz Fish wygrywa, aż 5 mln wyświetleń, choć Norse chyba był ciutek wcześniej.

Zawsze bawi mnie, ale i zastanawia we współczesnych czasach ten kompletny rozjazd, że coś co ma ogromną popularność w jednej bańce, czyli właśnie ogromną ilość odsłon na YT dla kogoś drugiego będzie zupełnie nieznane. U nas tenże Todd w konkursie dekada 2010 - 2019 zajął świetne 516 miejsce z dwoma głosami (Gharvelt i I&I), zaś w roczniku 2014 okolice miejsca 71 z 26 punktami.

Mamy rok 2024. Ten Todd równie dobrze mógłby zająć teraz u nas drugie miejsce, bo Blackstar nie przeskoczy, jednocześnie może pozostać całkowicie zapomniany. Ciekawi mnie czy kiedykolwiek nastąpi jednak jakaś krystalizacja szeroko rozumianych "kanonów" współczesności, czy to tak już zostanie, bo mało kto jest w stanie przerobić taką masę gatunków, wykonawców.

[Bednaar]

Steve Tibbetts - Safe Journey (ECM, 1984)



Słucham za poleceniem Maćka
World fusion z gitarą elektryczną Tibbettsa na pierwszym planie, sporo różnego rodzaju perkusjonaliów,
Trochę jakby bardziej folkowy Pat Metheny. Całkiem fajne - na razie mam wrażenie, że raczej jako tło, ale zobaczymy, jak się sytuacja rozwinie...

Lista płac:
Bob Hughes - gitara basowa
Steve Tibbetts - kompozytor, gitara, kalimba, taśmy, inżynier dźwięku (studio: St. Paul Minnesota, USA)
Marc Anderson - perkusjonalia
Tim Weinhold - perkusjonalia
Manfred Eicher - produkcja
Jan Erik Kongshaug - inżynier miksu (Talent Studio, Oslo, Norwegia)

[Maciek]

Zawsze bawi mnie, ale i zastanawia we współczesnych czasach ten kompletny rozjazd, że coś co ma ogromną popularność w jednej bańce, czyli właśnie ogromną ilość odsłon na YT dla kogoś drugiego będzie zupełnie nieznane. U nas tenże Todd w konkursie dekada 2010 - 2019 zajął świetne 516 miejsce z dwoma głosami (Gharvelt i I&I), zaś w roczniku 2014 okolice miejsca 71 z 26 punktami.

FD na pewno nie jest bańką, w której należałoby szukać miarodajnych informacji o muzyce XXI wieku, podobnie jak zloty wegetarian mogą nic być najlepszym miejscem do dyskusji na temat najlepszej marynaty do żeberek. To trochę tak, jakby przeprowadzić w lecie sondę uliczną na deptaku w Łebie i pytać turystów czy wiedzą kim był Wiesław Stanisławski. Na pewno w Łebie był/jest/będzie ktoś, kto będzie znał prawidłową odpowiedź na pytanie z sondy, podobnie jak na FD jest bańka w bańce, w ramach której informacje o rzeczach ciekawych i istotnych, z punktu widzenia tej bańki w bańce, przekazywane są skutecznie i z pożytkiem dla innych, ale co innego zbieżność gustów, a co innego plebiscyty z XXI wieku, którym bliżej do tej sondy w Łebie niż do miarodajnego obrazu współczesnej muzyki w szerszym kontekście. Todd Terje (który jest przecież tylko symbolem) miał w 2014 roku (i nie tylko) swoje momenty chwały, jego płyta zajmowała wysokie miejsca w rankingach, pisali o niej na portalach zagranicznych oraz polskich, grali go w radiu itp. itd. Nie trzeba go przecież wcale lubić ani nawet znać, bo nie to jest ambicją samego FD. Dla mnie cenniejszą informacją od miejsca, które zajął u nas jest to, kto na ten album u nas głosował. To kwestia osobistych zainteresowań i potrzeb powinna decydować w jakiej bańce jesteśmy, nie odwrotnie. Innym przykładem może być np. dyskusja o słuchaniu radia. Większość forumowiczów deklaruje, że radia nie słucha, bo nie ma tam nic ciekawego, ja z kolei radia słucham bardzo dużo, bo jest tam bardzo dużo treści, które mnie interesują. I najważniejsze, że każdy robi to, co mu odpowiada (ze wszystkimi konsekwencjami włącznie).

[Monstrualny Talerz]

Ale o tymże Todzie dowiedziałem się tylko i wyłącznie z tego forum i to teraz, dzięki Twojemu wpisowi. Odnotowuję to po prostu jako ciekawostkę socjologiczną. W latach 80 czy 90, gdyby tenże Todd odniósł sukces (a myślę, że by odniósł), każdy kto choć troszkę interesuje się muzyką, nawet jeśli nie celuje w takim gatunku, zapewne znałby taką nazwę, choć ze słyszenia, przeglądu jakiejś listy przebojów. Teraz coś takiego umyka całkowicie, co więcej jest wręcz poza możliwością poznania, o ile nie jesteś w specyficznym miejscu lub masz obytych znajomych (takich jak na tym Forum!). Ot, obserwacja współczesności.

Ja radia nie słucham raczej nie z tego powodu, że nie ma tam nic ciekawego (choć też), ale głównie z uwagi na urągający przyzwoitości poziom reklam, wiadomości, głupstw wygadywanych przez prowadzących itp.

[Bednaar]

zbieżność gustów

Właśnie w innym wątku esforty wyraża obawę, że na FD coś takiego niemal nie istnieje, każdy z nas wie, czego oczekuje od muzyki i każdy jest samotną wyspą. Moim zdaniem wielu z nas ma na tyle szerokie horyzonty, że te punkty zbieżności na pewno się znajdą. Pisałem już tam, że mnie akurat Todd Terje nie interesuje - dla mnie to trochę takie skrzyżowanie Moby'ego i Air (tego od Moon Safari) - słuchałem takiej muzyki 20 lat temu z hakiem, ale obecnie nie mam zapotrzebowania na takie klimaty. Ale przecież jest wiele innych zbieżności w naszych muzycznych gustach, więc nie ma się czym martwić. Każdy z nas w wolności słucha muzyki, która go zachwyca, inspiruje, relaksuje, pobudza, fascynuje, czy po prostu intryguje... po czym dzieli się tym na FD. Mam nadzieję, że nigdy nie dojdzie do sytuacji, że na FD można pisać np. tylko o klasyce rocka, prog-rocku i jazz-rocku/fusion.

Większość forumowiczów deklaruje, że radia nie słucha, bo nie ma tam nic ciekawego, ja z kolei radia słucham bardzo dużo, bo jest tam bardzo dużo treści, które mnie interesują. I najważniejsze, że każdy robi to, co mu odpowiada (ze wszystkimi konsekwencjami włącznie).

Też od dawna nie słuchałem radia, ale dziś stwierdziłem, że zaciekawię się Radiem Wnet, gdyż tam co tydzień w poniedziałki o godz. 20:30 jest Mazzol Arhytmic Radio, gdzie można posłuchać np. Roscoe Mitchella czy Keitha Jarretta:
https://wnet.fm/broadcasts/mazzoll-arhytmhic-radio/
Można słuchać przez Internet albo tradycyjnie, np. w Łodzi na paśmie 106,1 MHz.

[Crazy]

Zaciekawiliście mnie tą dyskusją socjologiczną, aż sobie włączyłem zalinkowane utwory nieznanego mi również Todda Terje. Niestety pozostanę tu na poziomie dyskusji socjologicznej

Poczułem konieczność włączenia Alphaville - Forever Young i zrobiło mi to lepiej.

[Bednaar]

Ja radia nie słucham raczej nie z tego powodu, że nie ma tam nic ciekawego (choć też), ale głównie z uwagi na urągający przyzwoitości poziom reklam, wiadomości, głupstw wygadywanych przez prowadzących itp.

Właśnie dlatego zamiast słuchać radia na zasadzie "gra na okrągło - coś tam brzęczy w tle" lepiej jest słuchać konkretnych audycji. Mnie się podoba inicjatywa wskrzeszenia "Wieczoru Płytowego" w PR2, choć dawno nie słuchałem, a ponadto - patrz mój poprzedni wpis na temat radia Wnet. Lepiej zadać sobie trud i poszperać po ramówkach - zawsze można coś znaleźć dla siebie.

[Maciek]

. Niestety pozostanę tu na poziomie dyskusji socjologicznej

Jak dla mnie, to stety, bo przecież w tej dyskusji nie chodzi w ogóle o tego biednego Todda.

Znajoma pytała mnie kiedyś, co zrobić żeby dowiadywać się o „tych wszystkich fajnych i ciekawych wydarzeniach, koncertach, spotkaniach”, do których często ją zachęcałem, a w których ona nie chciała brać udziału. Zachęciłem ją wówczas do czynnego kreowania swojej bańki, żeby sama mogła kształtować otaczającą ją rzeczywistość lub przynajmniej żeby sama mogła decydować o tym, w jakiej rzeczywistości się znajduje.
Siedziba firmy, w której pracuję znajduje się w Poznaniu, w którym według moich koleżanek i kolegów z pracy „nic się nie dzieje”. Dla mnie to podobna historia jak z tym radiem, w którym nic nie ma. Recepta na w takie i podobne sytuacje jest banalna: kto chce, szuka sposobów, kto nie chce, szuka powodów.