Deep Purple - Turning To Crime (2021)
Data wydania: 26 listopada
12 / 50:00
Tracklista:
01. 7 and 7 Is (Love) 2:28
02. Rockin’ Pneumonia and the Boogie Woogie Flu (Huey „Piano “Smith) 3:15
03. Oh Well (Fleetwood Mac) 4:31
04. Jenny Take a Ride! (Mitch Ryder) 4:36
05. Watching the River Flow (Bob Dylan) 3:03
06. Let the Good Times Roll (Ray Charles) 4:22
07. Dixie Chicken (Little Feat) 4:43
08. Shapes of Things (The Yardbirds) 3:40
09. The Battle of New Orleans (Johnny Horton) 2:51
10. Lucifer (Bob Seger) 3:45
11. White Room (Cream) 4:53
12. Caught in the Act (Medley: Going Down / Green Onions / Hot ’Lanta / Dazed and Confused / Gimme Some Lovin’) (Freddie King / Booker T. & the M.G.’s / The Allman Brothers Band / Led Zeppelin / The Spencer Davis Group) 7:49
Legendarny zespół Deep Purple to przede wszystkim workoholicy.
Rok po nagraniu płyty „Whoosh!” ukazuje się ich 21 album „Turning To Crime”.
Po raz pierwszy w karierze grupy nagrano w studiu tzw. Coveralbum.
Muzycy sięgnęli po swoje ulubione kompozycje autorstwa: Boba Dylana, Fleetwood Mac, Boba Segera, Raya Charlesa, Cream, The Yardbirds i innych.
Wyprodukował to wszystko ich przyjaciel Bob Ezrin, zresztą kolejny już raz.
Płytę zwiastowały trzy single, które miały również premierę w postaci wideo-clipów. To pierwsze 3 nagrania na „Turning To Crime”.
Praca nad albumem sprawiła muzykom dużą frajdę. Nie kopiowali orginałów, ale starali się nadać im „purplowski” charakter.
Dźwięk jest niepowtarzalny, przede wszystkim dzięki instrumentalnym pasażom Steva Morse’a i Dona Airey.
Grupa istnieje już 53 lata i, jak się tak zastanowić, to ma dziś tylko jednego członka założyciela: perkusistę Iana Paice’a. Jego bębny są fundamentem tej płyty.
System nagrań, jak w pandemii przystało, odbywał się zdalnie - Steve Morse mieszka na Florydzie, Roger Glover w Szwajcarii, Ian Gillan w Portugalii.
Oczywiście każdy z muzyków grupy ma swoje domowe studio, toteż przy dzisiejszej technice, nietrudno było ich pracę skoordynować. Dzięki wskazówkom córek i synów pliki zaczęły kursować w tę i we wtę. Tylko Ian Gillan skorzystał z profesjonalnego studia Petera Gabriela - Real World.
Wracając do utworów: jest ich 11 plus kończąca Medley 5-u, głównie instrumentalnych tematów.
Deep Purple gra bluesa, boogie-woogie, rock’n’rolla i honkytonk, co nie przeszkodziło w „Rockin’ Pneumonia and the Boogie-Woogie Flu“ w przemyceniu slynnego riffu ze „Smoke on the Water“.
„White Room“ Cream, „Watching the River flow“ Boba Dylana czy „Oh Well“ Fleetwood Mac: słuchając interpretacji tych nagrań, mamy możliwość wybrania się w szczególnie przyjemną, i do tego zabawną, podróż do początków legendy hardrocka.
Podczas nagrań w domowych studiach, wykorzystano w nich czasami archaiczne instrumenty. Mam tu na myśli np. sprzęt klawiszowca Dona Airey. Możemy zatem usłyszeć, do tej pory nigdy na albumach Deep Purple nie używane:
Harp Odyssey, syntezatory Mooga, organy Hammonda czy Fender-Rhodes-Piano. W “7 And 7” Airey gra na staruteńkim pianinie Wurlitzera, którego, ze względu na stan techniczny, nie wolno ruszać z miejsca, bo by się rozleciało.
Wyboru utworów dokonano demokratycznie. Do tego stopnia, że nawet najstarszy rangą Purple, Ian Paice stracił prawo weta.
Na "Turning To Crime" rządzi, wprowadzający w dobry nastrój Partyrock. Musimy potraktowac ten album z przymróżeniem oka. Sam tytuł zapowiada, że muzycy DP wstąpili na „przestępczą” ścieżkę, „kradnąc” tytuły innym muzykom.
Słuchalem tej płyty już kilkakrotnie i muszę powiedzieć, że to częste jej granie wcale mnie nie znudziło.
W końcu nie na darmo jestem Retromaniakiem.