Muzyczne Dinozaury

[WOJTEKK]

no to dlatego - nie bardzo
_________________
Nie ma ludzi niezastąpionych. Oprócz The Rolling Stones.

http://artrock.pl/

[Białystok]

[esforty]

Próbowałem <mierzyć się> z kolejnym wydawnictwem Mary Halvorson- Artlessly Falling 2020. Poprzedni materiał Code Girl nie przekonał mnie zupełnie.
Ta nowa (anonsowana tu przez szbe, a takich anonsów nie wypada ignorować ), ma atut, niezaprzeczalny, w osobie zaproszonego do udział w sesji Roberta Wyatta. Ten daje głos w trzech utworach, recenzenci donoszą o śladach KC i Gongu, no jednym słowem <petarda>... i tylko ja nadal zimny jak d... kopiącego studnie, zawodowo .
Ten Wayatt!, ten, może, najsmutniejszy głos rocka XX wieku, który wprowadził aurę kruchości do muzyki postrockowej i okołojazzowej tworząc tym samym nową wartość...
Czyżbym się impregnował na Artystę, jakkolwiek któremu poglądy polityczne, uniemożliwiają zaistnienie jako patron kilku szkół, placów, ulic, to całą resztą, w zasadzie na ów honor zasługuje.
Sprawdziłem! Robert Wyatt, działa na mnie, nadal(!)

Shleep 1997
Trochę dezorientuje otwieracz, silnie zabarwiony obecnością Briana Eno. Dla mnie taki, trochę jakby: popijać przed przyjęciem w siebie kieliszka zmrożonej wódki. Za to od numeru drugiego to już same skarby, a na finał osobliwy dyskurs z dylanowskim Subterranean Homesick Blues.
Myślę o Blues in Bob Minor, rozpędzonym gitarą Paula Wellera (tego od The Jam), zaskakującym, niebywale. Jest jeszcze, potem, krótki (1.25) The Whole Point of No Return, pełniący rolę powrotu dla słuchacza z wysokiego lotu. Tak jak The Morning Fog dla Hounds of Love, a ja, tą konotacją coś sugeruję.
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[greg66]

LEONDA - Woman in the Sun /1968/

Jeszcze 1968rok, a myślałem że już, już znam wszystko (prawie). Świetny wokal, bluesowo-folkowe piosenki (dla Ducha) w towarzystwie The Paupers, kanadyjski gigant psychodelii.


_________________
Summer Of Love'67
http://musicpsychedelic.blogspot.com

[B.J.]

Bob Cooper - The Bob Cooper Sextet (1954)
Nie znałem gościa i to był błąd, który z przyjemnością naprawiam. Cool jazz - 8 okołotrzyminutowych utworów (w tym 4 autorskie kompozycje) zaaranżowanych tak, że o nudzie nie ma mowy. Świetni instrumentaliści. Polecam

_________________
In pfecutione. extrema S.R.E. fedebit.

[Duch 1532]

[esforty]

[Gacek]

Thaw - Thaw
Pamiętam ich jako support na jakimś koncercie, klimat robili świetny. Oryginalne połączenie blackowego wyziewu, sludgowego uderzenia gitar i ambientowych pogłosów.
https://www.youtube.com/watch?v=-gPcMzb-T5w

[B.J.]

Rare Earth - Grand Slam (1978)
Taki sobie soul rock, zgrabny ale beznamiętny.

Rare Earth - The 70's (2015)
Nagrania koncertowe - bardzo ok.
_________________
In pfecutione. extrema S.R.E. fedebit.

[WOJTEKK]

Phil Collins - Face Value wczoraj w Wieczorze płytowym, dzisiaj w odtwarzaczu - no klasowa rzecz
_________________
Nie ma ludzi niezastąpionych. Oprócz The Rolling Stones.

http://artrock.pl/

[Konik Polny]

Spys - Behend Enemy Lines 1983r.

Aor młodzieżowy. Łatwa w odbiorze muzyczka.

Po dokończeniu serialu

The Zombies - Odyssey And Oracle
_________________
https://rateyourmusic.com/~dudia

[Jakuz]

[WOJTEKK]

Tak prawie TOP - może nie Liga Mistrzów, ale stale i regularnie Liga Europy - pewne miejsce zaraz za czubem - ale kilka wyskoków wyżej tez mieli. Chociaż - od 1972 do 1986 wszystkie płyty w pierwszej 10tce w UK, w tym kilka no 1.
_________________
Nie ma ludzi niezastąpionych. Oprócz The Rolling Stones.

http://artrock.pl/

[Jakuz]

No właśnie, bo w GB sprzedali chyba z trylion płyt, nie?

[WOJTEKK]

Każda ze złotym nakładem - w całej Europie wcale nie było gorzej, ale w USA nie zaistnieli.
_________________
Nie ma ludzi niezastąpionych. Oprócz The Rolling Stones.

http://artrock.pl/